Χρυσαυγή, 15 χρόνια μετά.
Ένα όμορφο ορεινό χωριό του Νομού Κοζάνης, με λιγοστούς επισκέπτες κατά τους μήνες Ιούλιο και Αύγουστο. Με ένα καφενείο κλειστό, εφόσον δεν υπάρχει κανείς που να θέλει να το δουλέψει, με ένα μαγαζάκι όπου κάποτε μπορούσες να βρεις πολλά άλλα τώρα πια κι αυτό κλειστό, με ένα σχολείο που στέκεται ακόμη αγέρωχο να σου θυμίζει αυτό που ήταν κάποτε, με μία εκκλησία περήφανη και περιποιημένη άλλα άδεια, μόνη και παγωμένη το Χειμώνα, με έναν Νερόμυλο και ένα Γεφύρι, τα σπουδαία αξιοθέατα του μικρού αυτού ορεινού χωριού.
Φθινοπωρινό τοπίο. Άδεια, σκοτεινά, πέτρινα σπίτια, χορταριασμένοι δρόμοι, σπασμένες λάμπες, φύλλα παντού.
Σενάριο φαντασίας ; Δεν νομίζω. Απλώς μία πιθανότητα.
Το μέγα θέμα εδώ και αρκετό καιρό, σ'αυτό το μικρό ορεινό χωριό, είναι άσφαλτος ή πλάκες; Εκλογές σε λίγες μέρες και η αντιπαλότητα κορυφώνεται. Μεγάλοι εναντίον μικρών, ο Πολιτιστικός Σύλλογος εναντίον του Κοινοτικού Συμβουλίου. Ή έτσι τουλάχιστον φαίνεται. Είμαστε σοβαροί; μία άσφαλτος ή οι πλάκες κρατούν το χωριό ζωντανό; Εφόσον, καλώς ή κακώς, μαζεύτηκαν κάποιες υπογραφές, το τι θέλουμε έχει εκφραστεί. Όλη λοιπόν, αυτή η πόλωση που συνεχίζει, έχει ως αποτέλεσμα άλλα θέματα εξίσου σημαντικά και ίσως περισσότερο σημαντικά, να μην ακούγονται και να μην συζητιούνται.
Ελάχιστοι έχουν πάρει θέση ή ακόμη και αγνοούν, θέματα όπως πώς θα πρέπει να λειτουργήσουν το σχολείο και το κοινοτικό γραφείο, (δεν είναι αποθήκες άλλα ως αποθήκες χρησιμοποιούνται), τι θα γίνει με τα σκουπίδια που συναντούμε σε διάφορες τοποθεσίες έξω από το χωριό, αποχετεύσεις που καταλήγουν στο ποτάμι, (είναι ντροπή απέναντι στη φύση και στον πολιτισμό). Πιστεύω όλοι επιθυμούμε τη δημιουργία λαογραφικού Μουσείου, γιατί λοιπόν, η ίδρυσή του ν'αποτελεί αποκλειστικά έργο του Συλλόγου και όχι ολόκληρου του χωριού, γιατί δεν υπάρχει άμεση συνεργασία μεταξύ Συλλόγου και Κοινοτικού Συμβουλίου;
Το έργο γύρω από τον Νερόμυλο και το Γεφύρι έχει ολοκληρωθεί; πώς θα μπορούσε ο χώρος αυτός να λειτουργήσει καλύτερα , τι κάνουμε για την συντήρησή του; Γιατί δεν έχουμε συγκοινωνία; μήπως τελικά είναι εφικτό ένα δρομολόγιο την εβδομάδα, άλλα και υποχρέωση του Δήμου και κατ'επέκταση του Κράτους, εφόσον ζουν ακόμη κάποιοι άνθρωποι σ'αυτό το χωριό ή κάνω λάθος;
Τίποτα από όλα αυτά και σίγουρα υπάρχουν κι άλλα, δεν αποτελεί θέμα συζήτησης. Το χωριό είναι όμορφο περισσότερο γιατί ζουν ακόμη άνθρωποι σ'αυτό. Δεν θέλω να καταλήξει ν'αποτελεί έναν οικισμό θερινής παραθέρισης γιατί τότε θα έχουν πια χαθεί πολλά και η λύση δεν είναι ο όποιος τουρισμός . Είναι να μπορεί να ζήσει κάποιος (έστω και στη σύνταξή του), χωρίς την αγωνία της εγκατάλειψης. Είναι να μπορέσουμε να κρατήσουμε δυνατή τη διάθεση της επιστροφής σ'έναν τόπο αγαπημένο.
Άλλωστε , η Λέξη για τον Κόσμο είναι Δάσος (τίτλος βιβλίου της Ursula K. LeGuin)
ΠΑΣΧΑΛΗ ΙΩΑΝΝΑ 26/09/2006
Ένα όμορφο ορεινό χωριό του Νομού Κοζάνης, με λιγοστούς επισκέπτες κατά τους μήνες Ιούλιο και Αύγουστο. Με ένα καφενείο κλειστό, εφόσον δεν υπάρχει κανείς που να θέλει να το δουλέψει, με ένα μαγαζάκι όπου κάποτε μπορούσες να βρεις πολλά άλλα τώρα πια κι αυτό κλειστό, με ένα σχολείο που στέκεται ακόμη αγέρωχο να σου θυμίζει αυτό που ήταν κάποτε, με μία εκκλησία περήφανη και περιποιημένη άλλα άδεια, μόνη και παγωμένη το Χειμώνα, με έναν Νερόμυλο και ένα Γεφύρι, τα σπουδαία αξιοθέατα του μικρού αυτού ορεινού χωριού.
Φθινοπωρινό τοπίο. Άδεια, σκοτεινά, πέτρινα σπίτια, χορταριασμένοι δρόμοι, σπασμένες λάμπες, φύλλα παντού.
Σενάριο φαντασίας ; Δεν νομίζω. Απλώς μία πιθανότητα.
Το μέγα θέμα εδώ και αρκετό καιρό, σ'αυτό το μικρό ορεινό χωριό, είναι άσφαλτος ή πλάκες; Εκλογές σε λίγες μέρες και η αντιπαλότητα κορυφώνεται. Μεγάλοι εναντίον μικρών, ο Πολιτιστικός Σύλλογος εναντίον του Κοινοτικού Συμβουλίου. Ή έτσι τουλάχιστον φαίνεται. Είμαστε σοβαροί; μία άσφαλτος ή οι πλάκες κρατούν το χωριό ζωντανό; Εφόσον, καλώς ή κακώς, μαζεύτηκαν κάποιες υπογραφές, το τι θέλουμε έχει εκφραστεί. Όλη λοιπόν, αυτή η πόλωση που συνεχίζει, έχει ως αποτέλεσμα άλλα θέματα εξίσου σημαντικά και ίσως περισσότερο σημαντικά, να μην ακούγονται και να μην συζητιούνται.
Ελάχιστοι έχουν πάρει θέση ή ακόμη και αγνοούν, θέματα όπως πώς θα πρέπει να λειτουργήσουν το σχολείο και το κοινοτικό γραφείο, (δεν είναι αποθήκες άλλα ως αποθήκες χρησιμοποιούνται), τι θα γίνει με τα σκουπίδια που συναντούμε σε διάφορες τοποθεσίες έξω από το χωριό, αποχετεύσεις που καταλήγουν στο ποτάμι, (είναι ντροπή απέναντι στη φύση και στον πολιτισμό). Πιστεύω όλοι επιθυμούμε τη δημιουργία λαογραφικού Μουσείου, γιατί λοιπόν, η ίδρυσή του ν'αποτελεί αποκλειστικά έργο του Συλλόγου και όχι ολόκληρου του χωριού, γιατί δεν υπάρχει άμεση συνεργασία μεταξύ Συλλόγου και Κοινοτικού Συμβουλίου;
Το έργο γύρω από τον Νερόμυλο και το Γεφύρι έχει ολοκληρωθεί; πώς θα μπορούσε ο χώρος αυτός να λειτουργήσει καλύτερα , τι κάνουμε για την συντήρησή του; Γιατί δεν έχουμε συγκοινωνία; μήπως τελικά είναι εφικτό ένα δρομολόγιο την εβδομάδα, άλλα και υποχρέωση του Δήμου και κατ'επέκταση του Κράτους, εφόσον ζουν ακόμη κάποιοι άνθρωποι σ'αυτό το χωριό ή κάνω λάθος;
Τίποτα από όλα αυτά και σίγουρα υπάρχουν κι άλλα, δεν αποτελεί θέμα συζήτησης. Το χωριό είναι όμορφο περισσότερο γιατί ζουν ακόμη άνθρωποι σ'αυτό. Δεν θέλω να καταλήξει ν'αποτελεί έναν οικισμό θερινής παραθέρισης γιατί τότε θα έχουν πια χαθεί πολλά και η λύση δεν είναι ο όποιος τουρισμός . Είναι να μπορεί να ζήσει κάποιος (έστω και στη σύνταξή του), χωρίς την αγωνία της εγκατάλειψης. Είναι να μπορέσουμε να κρατήσουμε δυνατή τη διάθεση της επιστροφής σ'έναν τόπο αγαπημένο.
Άλλωστε , η Λέξη για τον Κόσμο είναι Δάσος (τίτλος βιβλίου της Ursula K. LeGuin)
ΠΑΣΧΑΛΗ ΙΩΑΝΝΑ 26/09/2006
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου