(του συν/χου δασκάλου Δάτσιου Βασιλείου)
"Πέρασε απ’ την Τσιούμα"
Η Τσιούμα είναι ο λόφος που στην βορεινή πλαγιά του είναι κτισμένο το χωριό. Και πριν γίνουν οι αυτοκινητόδρομοι, οι κάτοικοι των χωριών, που βρίσκονται νότιά του, περνούσαν με τα ζώα τους κάθε Σάββατο για να πάνε στο Τσοτύλι, όπου εκεί γίνονταν μεγάλο παζάρι.
Στην κορυφή της Τσιούμας ο δρόμος διακλαδίζονταν σε δυο άλλους, όπου ο ένας περνούσε από μέσα από το χωριό κι ο άλλος από την παρυφή του, και συναντιόνταν και πάλι έξω από το χωριό.
Ένα Σάββατο επιστρέφοντας ένας βλάχος για το χωριό του πέρασε από το καφενείο της πλατείας, όπου οι κάτοικοι του πρόσφεραν μάλλον ποτά κι αυτός για να τους ευχαριστήσει τους υποσχέθηκε ότι το άλλο Σάββατο θα τους φέρει ένα αρνί, για να το ψήσουν και μαζί να γλεντήσουν. Ήρθε το Σάββατο κι οι Χρυσαυγιώτες περίμεναν. Αλλά πού αυτός.
Την Κυριακή στο καφενείο συζήτησαν το θέμα κι ένας τζιομπάνος τους είπε:
"Εγώ τον είδα. Πέρασε απ’ την Τσιούμα"
Κι από τότε παρέμεινε η φράση αυτή και χρησιμοποιείται για να δείξουμε την εκούσια αθέτηση και τη μη πραγματοποίηση μιας υπόσχεσης κάποιου.
"Έκοψε νουρά"
Αυτή η φράση δημιουργήθηκε από το παρακάτω γεγονός ή μάλλον ανέκδοτο. Πριν από αρκετά χρόνια, Δέσποτας μαζί με το διάκο του επισκέφτηκε το χωριό. Ο Δέσποτας είχε το ελάττωμα, και το οποίο το γνώριζε κι ο ίδιος, να υπερβάλλει καταστάσεις και γεγονότα, γι αυτό και συνέστησε και το διάκο του, όταν καταλαβαίνει την υπερβολή να βήχει, για να την τροποποιεί και να τη διορθώνει.
Έτσι μόλις τελείωσε η θεία Λειτουργία της εκκλησίας, κάθισαν όλοι στο καφενείο, όπου η Εκκλησιαστική Επιτροπή τους πρόσφερε καφέ, και για λίγα λεπτά επεκράτησε ηρεμία. Δεν μιλούσε κανείς. Όλοι περίμεναν το Δεσπότη. Κι ο Δεσπότης σε λίγο για να ξεκινήσει τη συζήτηση άρχισε να λέει:
"Έχετε πολύ ωραίο χωριό, αλλά έχετε πολλά και παράξενα ποντίκια. Να τώρα που ερχόμασταν, κάτω στο γεφύρι, είδαμε ένα ποντικό που είχε ένα μέτρο ουρά."
Άρχισε ο διάκος να ξεροβήχει. Κι ο Δεσπότης συνέχισε:
"Βέβαια δεν τη μετρήσαμε, αλλά σίγουρα εξήντα πόντοι θα ήταν."
Κι ο διάκος άρχισε και πάλι να ξεροβήχει. Τότε ο Δεσπότης του λέει:
"Διάκε σταμάτα τον ξερόβηχα, γιατί κόβοντας - κόβοντας θα αφήσουμε το ποντίκι χωρίς νουρά"
Έτσι παρέμεινε αυτή η φράση και χρησιμοποιείται για να δείξουμε ότι κάποιος είπε ψέμα, έκοψε νουρά
"Πέρασε απ’ την Τσιούμα"
Η Τσιούμα είναι ο λόφος που στην βορεινή πλαγιά του είναι κτισμένο το χωριό. Και πριν γίνουν οι αυτοκινητόδρομοι, οι κάτοικοι των χωριών, που βρίσκονται νότιά του, περνούσαν με τα ζώα τους κάθε Σάββατο για να πάνε στο Τσοτύλι, όπου εκεί γίνονταν μεγάλο παζάρι.
Στην κορυφή της Τσιούμας ο δρόμος διακλαδίζονταν σε δυο άλλους, όπου ο ένας περνούσε από μέσα από το χωριό κι ο άλλος από την παρυφή του, και συναντιόνταν και πάλι έξω από το χωριό.
Ένα Σάββατο επιστρέφοντας ένας βλάχος για το χωριό του πέρασε από το καφενείο της πλατείας, όπου οι κάτοικοι του πρόσφεραν μάλλον ποτά κι αυτός για να τους ευχαριστήσει τους υποσχέθηκε ότι το άλλο Σάββατο θα τους φέρει ένα αρνί, για να το ψήσουν και μαζί να γλεντήσουν. Ήρθε το Σάββατο κι οι Χρυσαυγιώτες περίμεναν. Αλλά πού αυτός.
Την Κυριακή στο καφενείο συζήτησαν το θέμα κι ένας τζιομπάνος τους είπε:
"Εγώ τον είδα. Πέρασε απ’ την Τσιούμα"
Κι από τότε παρέμεινε η φράση αυτή και χρησιμοποιείται για να δείξουμε την εκούσια αθέτηση και τη μη πραγματοποίηση μιας υπόσχεσης κάποιου.
"Έκοψε νουρά"
Αυτή η φράση δημιουργήθηκε από το παρακάτω γεγονός ή μάλλον ανέκδοτο. Πριν από αρκετά χρόνια, Δέσποτας μαζί με το διάκο του επισκέφτηκε το χωριό. Ο Δέσποτας είχε το ελάττωμα, και το οποίο το γνώριζε κι ο ίδιος, να υπερβάλλει καταστάσεις και γεγονότα, γι αυτό και συνέστησε και το διάκο του, όταν καταλαβαίνει την υπερβολή να βήχει, για να την τροποποιεί και να τη διορθώνει.
Έτσι μόλις τελείωσε η θεία Λειτουργία της εκκλησίας, κάθισαν όλοι στο καφενείο, όπου η Εκκλησιαστική Επιτροπή τους πρόσφερε καφέ, και για λίγα λεπτά επεκράτησε ηρεμία. Δεν μιλούσε κανείς. Όλοι περίμεναν το Δεσπότη. Κι ο Δεσπότης σε λίγο για να ξεκινήσει τη συζήτηση άρχισε να λέει:
"Έχετε πολύ ωραίο χωριό, αλλά έχετε πολλά και παράξενα ποντίκια. Να τώρα που ερχόμασταν, κάτω στο γεφύρι, είδαμε ένα ποντικό που είχε ένα μέτρο ουρά."
Άρχισε ο διάκος να ξεροβήχει. Κι ο Δεσπότης συνέχισε:
"Βέβαια δεν τη μετρήσαμε, αλλά σίγουρα εξήντα πόντοι θα ήταν."
Κι ο διάκος άρχισε και πάλι να ξεροβήχει. Τότε ο Δεσπότης του λέει:
"Διάκε σταμάτα τον ξερόβηχα, γιατί κόβοντας - κόβοντας θα αφήσουμε το ποντίκι χωρίς νουρά"
Έτσι παρέμεινε αυτή η φράση και χρησιμοποιείται για να δείξουμε ότι κάποιος είπε ψέμα, έκοψε νουρά
1 σχόλιο:
Φυσικα η Χρυσαυγη ξαναζωντανεψε στο νου με τα αρθα της Βιολετας.
Θυμιθικα τα λεγομενα αστια του παπου μου, για το πως τα χωρια με ονοματα φαγιτων, οπως Η Πικριπμινιτσα, ονομαστικαν ετσι.
Μετα σταματουσε ο παπους μου, επερνε σοβαρο υφος μαζυ με αναστεναγμο και για την Μοιραλη ελεγε.
Οταν προτοπατισαν οι τουρκοι στην περιοχη και καναν τα χωρια τσιφλικια τους, ξεραν μονο απο τα ονοματα πια χωρια θα ηταν υπο κατοχη πιου τουρκου. Οταν μπεης τουρκος προτοπηγε στο χωριο, ρωτουσε με παραποιημενα Ελληνικα, να βεβαιωθει για το ονομα του χωριου. Μια γυναικα ακοθωντας την παραπιοιση του ονοματος απο Μυριοκαλλη και Μοιρακαλλη σε Μαρκαλ, φωναξε δυνατα Μοιρα-αλλυ και αλοιμονο μας. Ετσι ακουσε ο τουρκος Μοιραλη και του εκατσε να ονομασει την Μυριοκαλλη η Μοιρακαλλη, σε Μοιραλη.
Δημοσίευση σχολίου